پرش به محتوا

نعش‌کش

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نعش‌کش کادیلاک

نَعش‌کِش یا خودروی حمل تابوت، به هر وسیلهٔ نقلیه (درشکه یا خودرو) گفته می‌شود که از آن برای حمل مردگان در تابوت (به عربی: نَعش) استفاده می‌شود.[۱]

درونِ یک نعش‌کش در دانمارک

در ایران

[ویرایش]

در سال ۱۳۸۲، بهشت زهرا اقدام به خرید تعدادی مرسدس-بنز کلاس-ئی (که خودروهایی لوکس محسوب می‌شدند) به‌عنوان نعش‌کش کرد. از آنجا که پیش از این تنها در نیروی انتظامی از چنین خودروهایی استفاده می‌شد و تعیین آن به‌عنوان جایزهٔ قرعه‌کشی حساب‌های قرض‌الحسنه یک بانک بسیار خبرساز شده‌بود،[۲] این مسئله که «دیگر هیچ‌کسی آرزوی سوار شدن بنز را به گور نمی‌بَرَد» مورد شوخی قرار می‌گرفت.[۳]

نگارخانه

[ویرایش]

یادداشت

[ویرایش]
  1. Museum of Funeral Customs

منابع

[ویرایش]
  1. زمان‌فشمی، ارمغان (۳۰ دی ۱۳۹۱). «همه چیز دربارهٔ بزرگ‌ترین آرامستان ایران: از مرده‌شورخانه تا مجتمع عروجیان!». روزنامهٔ اطلاعات (۲۵۵۰۸).
  2. امین، سعیده (۲۶ اردیبهشت ۱۳۸۳). «برای اولین و آخرین قرعه‌کشی: الگانس ممنوع شد». همشهری (ش ۳۳۷۹).
  3. «خرید نعش‌کش‌های میلیاردی: روزی همه سوار الگانس می‌شویم». همشهری (ش ۳۲۳۲). ۱ آذر ۱۳۸۲.