Koreakrigen

Koreakrigen
Amerikansk luftangrep mot lagerbygningar i Wonsan i Nord-Korea i 1951
Dato Krigen starta med den nordkoreanske invasjonen av Sør-Korea den 25. juni 1950. Det vart signert våpenkvile den 27. juli 1953, men offisielt er det framleis krig. Stad  Sør-Korea,  Nord-Korea Resultat Våpenkvile (1953) Som før krigen Taktisk sørkoreansk siger Offisielt fortsatt krig, ei rekke blodige samanstøyt mellom nord og sør etter våpenkvilen (mellom anna bombardementet av Yeonpyong i 2011) Endringar i landområde Korea
Partar
Sør-Korea SN-koalisjonen:  USA  Storbritannia  Australia  Belgia  Canada  Colombia  Etiopia  Luxembourg  Frankrike  Tyrkia Unionen Sør-Afrika  Hellas  Filippinane  New Zealand  Nederland  Thailand Medisinske bidrag frå:  Noreg  India  Italia  Danmark  Sverige	Nord-Korea  Folkerepublikken Kina  Sovjetunionen Medisinske bidrag frå:  Tsjekkoslovakia  Romania  Aust-Tyskland  Polen  Ungarn  Bulgaria  Albania
Kommandantar
Syngman Rhee Chung Il-kwon Paik Sun-yup Harry S. Truman Dwight D. Eisenhower Frank D. Pace Earl D. Johnson George Cattlet Marshall, Jr. Douglas MacArthur Clement Attlee Winston Churchill Robert Menzies Louis St. Lorent Jean Duvieusart Joseph Pholien Jean Van Houtte Laureano Gómez Castro Roberto Urdaneta Arbeláez Haile Selassie Pierre Dupong Vincent Auriol Celâl Bayar Daniel Franquis Malan Paul av Hellas Elpidio Quirini Fidel Ramos Sidney Holland Willeem Drees Plaek Pibulsonggram	Kim Il-sung Pak Hon-yong Choi Yong-kun Kim Chaek Mao Zedong Peng Dehuai Josef Stalin Georgij Malenkov Nikita Khrusjtsjov
Styrkar
Sør-Korea: 590 911 USA: 480 000 Storbritannia: 63 000 Canada: 26 791 Australia: 17 000 Filippinane: 7 430 Tyrkia: 4 555 Nederland: 9 372 Frankrike: 3 421 Hellas: 2 163 New Zealand: 1 389 Thailand: 1 273 Etiopia: 1 271 Colombia: 1 080 Belgia: 900 Sør-Afrika: 826 Luxemburg: 44	Nord-Korea: 260 000 Kina: 926 000 Sovjetunionen: 26 000
Tap
Sør-Korea: Drepne: 137 899 Skadd: 450 751 Lemlesta eller fanga: 32 838 USA: Drepne: 36 515 Skadd: 92 134 Krigsfangar: 7 245 Lemlesta: 8 176 Storbritannia: Drepne: 1 109 Skadde: 2 674 Lemlesta eller fanga: 1 060 Tyrkia: Drepne: 721 Skadd: 2,111 Lemlesta: 186 Fanga: 216 Canada: Drepne: 516 Skadde: 1,042 Australia: Drepne: 339 Skadde: 1,200 Frankrike: 300 drepne eller lemlesta Hellas: Drepne: 194 Skadde: 459 Colombia: Drepne: 163 Skadd: 448 Lemlesta: 2 Krigsfangar: 28 Thailand: Drepne: 129 Skadd: 1,139 Lemlesta: 5 Nederland: 123 drepne Fillippinane: 112 drepne Belgia: Drepne: 101 Skadd: 478 Lemlesta: 5 New Zealand: 33 drepne Sør-Afrika: Drepne: 28 Lemlesta: 8 Luxemburg 2 drepne	Nord-Korea: Drepne: 215 000 Skadd: 303 000 Lemlesta eller fanga: 120 000 Kina: Drepne: 183 108 (kinesiske tal), over 400 000 (amerikanske estimat) Skadd: 383 218 (kinesiske tal), 486 000 (amerikanske estimat) Lemlesta: 25 620 (kinesiske tal) Krigsfangar: 21 000 (amerikanske estimat), 21 400 (kinesiske tal) Sovjetunionen: 282 drepne
Sivile tap: Sør-Korea (offisielle tal):[1] Drepne: 373 599 Skadd: 229 625 Sakna eller kidnappa: 387 744 Totalt: 990 968 Nord-Korea: 406 000-1 185 000 drepne ifølgje uoffisielle tal (lågaste og høgaste estimat).[2] Som oftast estimert rundt 1 000 000. Det sørkoreanske forsvarsdepartementet har estimert at 1 550 000 sivile nordkoreanarar blei drepen, skadd eller sakna under krigen. Totalt: 780 000-1 559 000 drepne sivile (vanleg estimat: ca. 1 374 000.)

Koreakrigen er ei nemning på ein krig i Korea frå 1950 til 1953. Nord-Korea fekk støtte av Folkerepublikken Kina og Sovjetunionen, medan Sør-Korea fekk støtte frå USA og fleire andre land i dei sameinte nasjonane (SN).

Noreg sende i 1951 eit mobilt militærsjukehus, det såkalla NORMASH. Ei avtale om våpenkvile vart inngått den 27. juli 1953, men krigen har formelt ikkje teke slutt.

Koreakrigen kan i ettertid sjåast som ein del av den kalde krigen, i og med at kommunistiske land stødde opp om nord, medan kapitalistiske land stødde styrkane frå sør.

25. juni 1950 gjekk nordkoreanske styrkar over grensa til Sør-Korea. Fleirtalet i Tryggingsrådet, med Sovjetunionen sin representant ikkje til stades ettersom landet på den tida boikotta rådet,^[3] vedtok ei oppmoding til regjeringa i Pyongyang om å trekka troppane sine tilbake. Det skjedde ikkje, og same dagen gjekk USA til aksjon for å støtta Sør-Korea.

Seoul fall tidleg i juli 1950, og snart var dei sør-koreanske styrkane pressa ned til den søraustlege kystbyen Pusan. Der blei SN-styrkane forsterka medan amerikanske marinestyrker starta eit motåtak ved Inchon utanfor Seoul. Dette kutta dei nord-koreanske forsyningslinene og gjorde at dei måtte gjera rask retrett.

I november 1950 dukka dei første kinesiske troppane opp i felten, og det kinesiske engasjementet auka sterkt etter kvart. Frontlinja flytta seg både sørover og nordover, men sommaren 1951 stabiliserte SN-styrkane stillingane sine omtrent langs den gamle grensa.

Tala for kor mange ein meiner omkom under Koreakrigen varierer frå 2 til over 3 millionar. Dei fleste kjeldene meiner talet ligg rundt 2,5 millionar. Vel 800 000 soldatar døydde som følgje av krigen (Kina ca. 170 000, Nord-Korea ca. 350 000, Sør-Korea ca. 220 000, SN-styrkane ca. 55 000), medan over halvannan million koreanske sivile blei drepne (Nord-Korea mellom 700 000 og 1 000 000 og Sør-Korea ca. 550v000).

Over 7 millionar koreanarar lever med kjend eller ukjend familie på andre sida av grensa. De fleste har ikkje hatt kontakt siden krigshandlingane slutta.

Mange ungar som var blitt foreldrelause under krigen blei adopterte til vestlege land, mellom anna Noreg. Det finst derfor ei relativt stor gruppe nordmenn av koreansk opphav.

• Dødsfall i Bando-hotellet i 1950

Commons har multimedium som gjeld: Koreakrigen