Opel Omega

Opel Omega – samochód osobowy klasy średniej-wyższej produkowany przez niemiecką markę Opel w latach 1986–2003^[1].

Opel Omega A

Opel Omega A przed face liftingiem
Inne nazwy	Vauxhall Carlton Chevrolet Omega Chevrolet Suprema Lotus Omega Vauxhall Omega I
Producent	Opel
Zaprezentowany	Wrzesień 1986
Okres produkcji	1986 – 1994 (Europa) 1992 – 1998 (Brazylia)
Miejsce produkcji	Rüsselsheim São Caetano do Sul Kikinda
Poprzednik	Opel Rekord
Następca	Opel Omega B
Dane techniczne
Segment	E
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi
Skrzynia biegów	5-biegowa manualna 4-biegowa automatyczna
Napęd	tylny
Długość	4687 mm kombi: 4730 mm
Szerokość	1772 mm
Wysokość	1445 mm kombi: 1480 mm
Rozstaw osi	2730 mm
Masa własna	1150 – 1445 kg
Zbiornik paliwa	75 l
Liczba miejsc	5
Bagażnik	520 l kombi: 540 – 1850 l
Dane dodatkowe
Modele bliźniacze	Lotus Omega
Pokrewne	Opel Senator Holden Commodore
Konkurencja	Ford Scorpio Honda Legend Renault 25 Saab 9000
Multimedia w Wikimedia Commons

Opel Omega I został po raz pierwszy zaprezentowany w 1986 roku^[2].

Produkcję Omegi I rozpoczęto we wrześniu 1986 roku w niemieckiej fabryce w Rüsselsheim am Main. Auto dostępne było w wersji sedan oraz kombi nazywane przez Opla – Caravan. W innych krajach samochód był dostępny pod innymi nazwami: Vauxhall Carlton w Wielkiej Brytanii oraz Chevrolet Omega i Chevrolet Suprema (kombi) w Brazylii. Opel Omega A był również inspiracją przy budowie samochodu Holden Commodore w Australii.

W 1987 roku wprowadzono do ofert sześciocylindrowy silnik benzynowy o pojemności 3 l i mocy od 156 do 177 KM. W latach 1988–1989 pod jego maską pojawił się 2,4-litrowy silnik benzynowy, a także zastosowano wzmocniony silnik 2.3 TD. W 1990 roku auto zostało poddane delikatnej modernizacji. Zmieniono m.in. atrapę chłodnicy, zderzaki, zastosowano większe reflektory oraz przyciemnione światła tylne i boczne kierunkowskazy, a paletę silników wzbogacono o silnik o pojemności 2.6 l^[2].

W 1987 roku Omega A została wybrana w głosowaniu na Europejski Samochód Roku^[3]. Model ten był również wykorzystywany jako radiowóz w brytyjskiej policji, a także jako karawan w innych krajach. W 1990 roku Omega A przeszła facelifting, zmieniono m.in. osłonę chłodnicy, zderzaki oraz tylne światła.

Najmocniejszą Omegą był skonstruowany przez firmę Lotus model Opel Lotus Omega wyposażony w 6-cylindrowy silnik o pojemności 3.6 l i mocy 377 KM osiąganej przy pomocy dwóch turbosprężarek^[2].

• Benzynowe:
  • R4 1.8 o mocy 82 KM (kod: 18NV) w latach 1986–1987
  • R4 1.8 o mocy 90 KM (kod: 18SV) w latach 1986–1987
  • R4 1.8S o mocy 88 KM (kod: E18NVR) w latach 1987–1990
  • R4 1.8i o mocy 115 KM (kod: 18SEH) w latach 1986–1992
  • R4 2.0i o mocy 99 KM (kod: C20NEJ) w latach 1990–1993
  • R4 2.0i o mocy 100 KM (kod: C20NEF)
  • R4 2.0i o mocy 115 KM (kod: C20NE) w latach 1986–1993
  • R4 2.0i o mocy 122 KM (kod: 20SE) w latach 1986–1987
  • R4 2.4i o mocy 125 KM (kod: C24NE)w latach 1988–1993
  • R6 2.6i o mocy 150 KM (kod: C26NE) w latach 1990–1993
  • R6 3.0i o mocy 156 KM (kod: C30LE) w latach 1986–1988
  • R6 3.0i o mocy 177 KM (kod: 30NE) w latach 1986–1990
  • R6 3.0Si o mocy 177 KM (kod: C30NE) w latach 1988–1993
  • R6 3.0i 24V o mocy 200 KM (kod: C30SEJ) w latach 1990–1993
  • R6 3000 24V o mocy 204 KM (kod: C30SE) w latach 1989–1993
• Irmscher
  • R6 3.0 Evo 500 o mocy 230 KM (kod: C30XEI) w latach 1991–1993
  • R6 3.6i o mocy 208 KM (kod: C36NEI)
  • R6 3.6i o mocy 197 KM (kod: C36NE)
  • R6 4.0i 24V o mocy 272 KM (kod: C40SE) w latach 1991–1993
• Lotus Omega
  • 3.6i o mocy 377 KM (kod: C36GET) w latach 1990–1992
• Diesla:
  • R4 2.3 D o mocy 73 KM (kod: 23YD) w latach 1986–1993
  • R4 2.3 TD o mocy 90 KM (kod: 23YDT) w latach 1986–1988
  • R4 2.3 TD o mocy 100 KM (kod: 23DTR) w latach 1988–1993

W samochodzie dostępna była skrzynia manualna pięciobiegowa oraz czterobiegowy automat z trybami SPORT oraz ZIMA (Auto rusza wtedy z drugiego biegu).

• LS
• GL
• GLS
• CD

Samochód wyposażony był m.in. w elektroniczne sterowanie silnikiem, system ABS, komputer pokładowy pokazujący m.in. średnią prędkość lub chwilowe zużycie paliwa; klimatyzowany schowek. W latach 1987–1991 w wersji CD zamiast klasycznych zegarów auto można było wyposażyć m.in. w ciekłokrystaliczny wyświetlacz. Auto wyposażone było standardowo jako jedno z pierwszych pojazdów na świecie w system autodiagnozy dzięki której błędy można było odczytać za pomocą sprzętu serwisowego^[1].

• Opel Omega 3000/Carlton GSi 3000 – model produkowany od 1987 do 1993 roku. Zbudowany w oparciu o model Opel Omega A produkowany przez koncern General Motors.

Omega 3000 była lekko zmodyfikowaną wersją sedana Omega A. Różnice zewnętrzne, w stosunku do modelu „fabrycznego”, były następujące: obniżone i utwardzone nadwozie, inny spojlero-zderzak przedni (niższy niż standardowo, o sportowym wyglądzie, z wbudowanymi halogenami), inny tylny zderzak – z miejscem na dwururowy w wersji 24v i jednorurowy w wersji 12v wydech z chromowanymi końcówkami, fabryczny tylny spojler, inne felgi aluminiowe – dostępne tylko w tym modelu, inne światła przednie – dzielone dwureflektorowe (osobny halogen do świateł drogowych), bardzo stylowy napis Omega 3000 po lewej i Opel po prawej stronie klapy bagażnika, plastikowe nakładki za nadkolami przednimi (poniżej linii listew ozdobnych, pomiędzy przednim nadkolem a przednimi drzwiami). Oprócz zmian zewnętrznych, były także zmiany wewnętrzne: fabryczne kubełkowe półskórzane fotele firmy Recaro, kierownica z napisem „Omega 3000” obszyta skórą, progi o przekroju kwadratu (a nie owalnym jak w zwykłych Omegach) z elementami aluminium. Całości ogólnego wrażenia wysokiej klasy i smaku dopełniały wskaźniki, a właściwie prędkościomierz, który kończył się na prędkości 280 km/h.

Samochód wyposażony był w standardową, pięciobiegową ręczną skrzynię biegów, za pośrednictwem której moc przekazywana była na tylne koła. Jak na rasowy samochód sportowy przystało, Omega 3000 wyposażona była standardowo w szperę (mechanizm różnicowy o ograniczonym poślizgu) o stopniu 45%. Dzięki tym przeróbkom samochód w wersji ze skrzynią manualną osiągał przyśpieszenie 0–100 km/h w 7,6 s oraz 0–160 km/h około 17 s (to całkiem przyzwoite rezultaty jeśli uzmysłowimy sobie, że samochód ten ważył ponad 1500 kg wraz z kierowcą). Prędkość mocniejszej wersji to 240 km/h.

Omega 3000 była produkowana w dwóch wersjach nadwozia oraz dwóch wersjach silników – po roku 1991 przeprowadzono nieco zmian kosmetycznych (typowy face-lifting, np. przydymiono tylne światła) nie zmieniających w większym stopniu wyglądu samochodu oraz zastąpiono silnik 3.0 o mocy 177 KM z 12-zaworami, nowym silnikiem 24-zaworowym z doładowaniem w systemie Dual Ram. W efekcie tego fabryczna moc wzrosła ze 177 do 204 KM a moment obrotowy wzrósł o 30 Nm.

• Opel Diamant
• Omega Evolution 500
• Lotus Omega

Opel Omega B

Opel Omega B przed liftingiem
Inne nazwy	Vauxhall Omega Cadillac Catera
Producent	Opel
Zaprezentowany	Kwiecień 1994
Okres produkcji	1994 – 2003
Miejsce produkcji	Rüsselsheim Rayong
Poprzednik	Opel Omega A
Następca	Opel Signum
Dane techniczne
Segment	E
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi
Skrzynia biegów	5-biegowa manualna 4-biegowa automatyczna
Napęd	tylny
Długość	4898–4790 mm kombi: 4820 mm
Szerokość	1785–1776 mm
Wysokość	1455 mm kombi: 1500–1545 mm
Rozstaw osi	2730 mm
Masa własna	1400–1530 kg
Zbiornik paliwa	75 l
Liczba miejsc	5
Test Euro NCAP
Bagażnik	530 – 1460 l kombi: 540 – 1800 l
Dane dodatkowe
Pokrewne	Holden Commodore
Konkurencja	Ford Scorpio Honda Legend Renault Safrane Saab 9000
Multimedia w Wikimedia Commons

Opel Omega II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1994 roku.

Omega B w salonach dostępna była od 29 kwietnia 1994 roku^[13]. Samochód w przeciwieństwie do pierwszej generacji charakteryzował się opływową oraz nowoczesną stylistyką. Wraz ze zmianami nadwozia pojawiły się także zmiany silnikowe^[1]. Dodano nowoczesne silniki z rodziny Ecotec^[14]. Auto urosło oraz przybrało na wadze. W ciągu pięciu kolejnych lat, aż do prezentacji odmłodzonego modelu Omegi, przeprowadzono kilkakrotnie mniejsze modyfikacje, mające na celu poprawę jakości i bezawaryjności. W 1996 roku między innymi zmieniono nieznacznie kształt maski, oraz automatyczną klimatyzację Climatronic, dodano fabryczną nawigację, usunięto zamek w drzwiach przednich po stronie pasażera oraz zmieniono kierownicę (z mniejszym logiem Opla) oraz wzbogacono wyposażenie o boczne poduszki powietrzne (łącznie 4 poduszki), a także (wprowadzono również inne pomniejsze modyfikacje takie jak zmiany kształtów zagłówków, naklejane – srebrne – logo na klamce bagażnika). W 1997 roku udoskonalono zabezpieczenia antykorozyjne (ocynk, początkowo w newralgicznych miejscach, później na całej karoserii).

W plebiscycie na Europejski Samochód Roku 1995 model zajął 3. pozycję (za Fiatem Punto i VW Polo III)^[15].

Opel Omega B po faceliftingu do salonów trafił 9 października 1999 roku^[16].

Choć sylwetka auta nie zmieniła się, to zmodyfikowano wiele szczegółów zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz auta, między innymi uległy zmianie: reflektory, światła tylne, przedni grill z maską, lusterka zewnętrzne, listwy boczne, konsola środkowa. Wprowadzono kolejne zmiany mające poprawić komfort jazdy i bezpieczeństwo między innymi system aktywnych zagłówków, asystenta hamowania, system ESP (od RM2002 i wyłącznie z silnikami 6-cylindrowymi – R6 2.5 DTI oraz V6 o pojemności 2.6 i 3.2), kolorową nawigację GPS czy pięciostopniową regulację podgrzewania foteli. Nowy Climatronic z czujnikiem jakości powietrza stał się wyposażeniem standardowym. Wprowadzono także zmodyfikowane jednostki napędowe.

W 2001 roku pojawił się pierwszy silnik wysokoprężny z systemem Common rail 2.5 DTI 150 KM^[17] produkcji Steyra, montowany m.in. BMW. Dwa lata później zakończono produkcję modelu Omega, nie prezentując bezpośredniego następcy. Ostatnia Omega B FL (z 797 011 wyprodukowanych sztuk) zjechała z taśmy produkcyjnej w Rüsselsheim am Main 25 czerwca 2003 roku i było to srebrne 3.2 V6. W polityce koncernu zrezygnowano z kontynuowania produkcji dużej limuzyny segmentu E.

W połowie lat 90. XX wieku rozpoczęto prace nad topowym silnikiem V8. Aby dostosować Omegę B FL do silnika V8 zmodyfikowano ścianę grodziową, a układ kierowniczy (rodem z Rekorda) wymagał skonstruowania nowej miski olejowej oraz przekonstruowania układu smarowania^[18]. Do pojazdu trafił solidny układ przeniesienia napędu z Holdena Commodora. Pod koniec 1999 roku na drogi wyjechały dwa samochody prototypowe wyposażone w nowy silnik V8 oraz nową skrzynię biegów, która okazała się jednak słabym punktem. W marcu 2000 roku podczas targów motoryzacyjnych w Genewie oficjalnie zaprezentowano prototyp wersji napędzanej silnikiem V8 o pojemności 5.7 l i mocy maksymalnej 315 KM oraz maksymalnym momencie obrotowym wynoszącym 450 Nm^[18]. Silnik ten wykorzystywano m.in. w Chevrolecie Corvette. Ostatecznie jednak silnik ten nie wszedł do produkcji, jako seryjna jednostka ze względu na to, że spora jednostka umieszczona pod maską Omegi przegrzewała się podczas długich obciążeń, takich jak szybka jazda niemieckimi autostradami oraz ze względu na brak w ofercie General Motors odpowiedniej skrzyni biegów do tego silnika (W Chevrolecie Corvette skrzynia biegów umieszczona była z tyłu pojazdu, w Oplu Omega musiała być umieszczona z przodu^[18]). Silnik ten jednak był stosowany w opartych na Omedze modelach marki Holden, mianowicie w Holdenie Commodore oraz Holdenie Monaro. Prototyp modelu V8 wyposażony był m.in. w elektroniczne zegary^[19].

• Benzynowe:
  • R4 2.0i 8V o mocy 116 KM (kod: X20SE) w latach 1994–1999
  • R4 2.0i 16V o mocy 136 KM (kod: X20XEV) w latach 1994–1999
  • V6 2.5i 24V o mocy 170,3 KM (kod: X25XE) w latach 1994
  • V6 2.6i 24V o mocy 180 KM (kod: X26XE) w latach 1998
  • V6 3.0i 24V o mocy 211 KM (kod: X30XE) w latach 1994–1999
• Diesla:
  • R4 2.0 DTI 16V o mocy 100 KM (X20DTH) w latach 1997–1999
  • R6 2.5 12V TD o mocy 130 KM (kod: 25TD) w latach 1994–1999
  • R6 2.5 12V TD o mocy 131 KM (kod X25TD) w latach 1996–1999

Pierwszy z wymienionych sześciocylindrowych silników wysokoprężnych jest jednostką austriackiej firmy Steyr (taka sama była dostępna w BMW tzw. TDS, gdzie miała 13 KM więcej z racji innego osprzętu), kolejna jednostka na liście jest to ten sam silnik zmodyfikowany przez Opla w celu spełnienia normy emisji spalin Euro 2.

Podobnie jak poprzednik, platforma Omegi służyła za bazę dla australijskiego Holden Commodore (od 1997 roku).

• CD (występujące od 04.1994 do 06.1998)
• CD Reflection (występujące od 07.1996 do 11.1998)
• Edition 100 (występujące od 12.1998 do 07.1999)
• GL (występujące od 07.1998 do 06.1999)
• MV6 (występujące od 04.1994 do 07.1999)
• Omega (występujące od 04.1994 do 06.1998)
• Sport (występujące od 05.1998 do 07.1999)
• Voyage (występujące od 07.1998 do 07.1999)

Standardowe wyposażenie wersji CD obejmuje m.in. przednie poduszki powietrzne, system ABS, elektryczne sterowanie szyb przednich, czteroramienną skórzaną kierownicę, światła przeciwmgłowe, podgrzewane dysze spryskiwaczy oraz radioodtwarzacz.

Pojazd wyposażyć można było m.in. w klimatyzację, tempomat, ultradźwiękowy system alarmowy, elektryczną regulację foteli, czujniki cofania, elektryczne sterowanie szyb tylnych, podgrzewanie i elektryczne sterowanie lusterek, szyberdach, podgrzewane przednie fotele, częściowo skórzaną tapicerkę oraz komputer pokładowy^[1], sportowe siedzenia ze zintegrowanymi bocznymi poduszkami powietrznymi, alufelgi, reflektory ksenonowe z dynamiczną regulacją odległości świecenia i wysokociśnieniowym systemem oczyszczania.

• Club (występujące tylko w nadwoziu kombi od 01.2001 do 06.2002)
• Design Edition (występujące od 11.2000 do 06.2002)
• Edition (występujące od 03.2002 do 06.2003)
• Edition 2000 (występujące od 02.2000 do 06.2000)
• Elegance (występujące od 10.1999 do 06.2001)
• Executive (występujące od 10.1999 do 06.2003)
• Omega (występujące od 10.1999 do 06.2001)
• Selection (występujące od 07.2001 do 06.2003)
• Sport (występujące od 10.1999 do 02.2002)

Samochód wyposażyć można było m.in. w skórzaną tapicerkę, cztery poduszki powietrzne, system ESP, dwustrefową klimatyzację automatyczną wyposażoną w czujnik jakości powietrza, reflektory ksenonowe, podgrzewane fotele oraz nawigację satelitarną, telefon satelitarny z zestawem głośnomówiącym, zmieniarkę płyt CD, światła przeciwmgłowe^[22].

• Benzynowe:
  • R4 2.0i 16V o mocy 136 KM (kod: X20XEV) od 01.1994 do 06.2000
  • R4 2.2i 16V o mocy 144 KM (kod: Y22XE) od 10.1999 do 02.2000
  • R4 2.2i 16V o mocy 144 KM (kod: Z22XE) od 09.2000 do 06.2003
  • V6 2.5 24V o mocy 170 KM (kod: X25XE) od 01.1994 do 08.2000
  • V6 2.6 24V o mocy 180 KM (kod: Y26SE) od 09.2000 do 06.2003
  • V6 3.0 24V o mocy 211 KM (kod: X30XE) od 01.1994 do 11.2000
  • V6 3.2 24V o mocy 218 KM (kod: Y32SE) od 01.2001 do 06.2003
• Wysokoprężne:
  • R4 2.0 DTI 16V o mocy 100 KM (kod: X20DTH) od 01.1998 do 06.2000
  • R4 2.2 DTI 16V o mocy 120 KM (kod: Y22DTH) od 09.2000 do 06.2003
  • R6 2.5 12V TD o mocy 130 KM (kod: X25DT) od 01.1994 do 08.2001
  • R6 2.5 24V DTI o mocy 150 KM (kod: Y25DT) od 09.2001 do 06.2003

• Jednostki napędowe Omega A
• Jednostki napędowe Omega B
• Jednostki napędowe Omega B FL
• Historia, wersje wyposażenia
• Silniki Opla